fbpx

Συγχώρεση

«Το να μην συγχωρούμε είναι σαν να πίνουμε εμείς το δηλητήριο και να περιμένουμε το άλλο πρόσωπο να πεθάνει»

Η συγχώρεση είναι ένα νόμισμα με δύο όψεις, είναι η συγχώρεση του εαυτού και η συγχώρεση του άλλου.

Ίσως να νομίζουμε ότι η συγχώρεση είναι κάτι που αφορά δύο πρόσωπα, στην πραγματικότητα όμως αφορά αποκλειστικά εμάς, είναι η απόφαση να αφήσω πίσω μου επίκριση, σκέψεις εκδίκησης, συναισθήματα θυμού, πικρίας και απογοήτευσης.

Πραγματικά πόσο συχνά έχω επιτρέψει στην πικρία, στο θυμό και στην απογοήτευση να δηλητηριάζουν τη ζωή μου για μέρες, μήνες, χρόνια, να αισθάνομαι αδικημένος, πικραμένος και θύμα…

Και είμαι σίγουρος ότι τις περισσότερες φορές το άλλο πρόσωπο δεν είχε είδε ιδέα για το πώς αισθανόμουν εγώ, πραγματικά ρουφούσα κάθε μέρα το δηλητήριο περιμένοντας να αρρωστήσει ο άλλος ο οποίος όμως δεν είχε ιδέα για όσα συνέβαιναν στην κεφάλα μου…

Καταπληκτικά!!

Για να μην μιλήσω για το θυμό, την απογοήτευση και τις τύψεις που αισθανόμουν για πράγματα που είχα πει είχα κάνει ενώ δεν έπρεπε, ή που δεν είχα πει ή είχα κάνει ενώ έπρεπε…

Καταπληκτικά!!

Τελικά τι κέρδισα όλα αυτά τα χρόνια με το να είμαι ο δίκαιος και αυστηρός κριτής του εαυτού μου και των συνανθρώπων μου;

Σίγουρα κέρδισα να έχω δίκιο, το ρουφούσα γουλιά γουλιά το πικράκι μου αλλά τουλάχιστον είχα δίκιο…

Καταπληκτικά στο τετράγωνο!!

Μεγάλη παγίδα αυτό το δίκιο, άμα πέσεις μέσα άντε να βγεις…

Τι κέρδισα με το αρνούμαι να συγχωρήσω και να μένω κολλημένος στο δίκιο μου;

Μάλλον όχι και πολλά πέρα από αυτό το άγριο συναίσθημα της υπερηφάνειας του να έχεις δίκιο, τη σιωπηλή εγκαρτέρηση του τύπου που θα πάει, θα δεις ποιος είμαι εγώ, και την προσμονή του κρύου πιάτου της εκδίκησης…, όποιος γελά τελευταίος γελά καλύτερα…

Τελικά μάλλον θύμα ήμουν όλα αυτά τα χρόνια και δεν το είχα αντιληφθεί. Θύμα γιατί θύμωνα και κολλούσα σε καταστάσεις για τις οποίες δεν μπορούσα να επηρεάσω. Θύμα γιατί παρέδιδα τη δύναμη κα την ελευθερία μου σε άτομα και καταστάσεις έξω από εμένα

Μέχρι που άρχισα να συγχωρώ…

Άρχισα να συγχωρώ καταρχάς τον εαυτό μου, να απελευθερώνομαι από συναισθήματα τύψης και ντροπής για ότι είχα κάνει και για ότι δεν είχα κάνει. Άρχισα να τα βλέπω σαν μαθήματα, τι έχουν να μου διδάξουν και πως μπορώ να πράττω καλύτερα από εδώ και πέρα.

Μετά άρχισα να συγχωρώ και τους άλλους…

Το να συγχωρώ δεν σημαίνει ότι αυτό που συνέβη ή το πρόσωπο που με πλήγωσε είναι οκ και του επιτρέπω να το ξανακάνει. Το να συγχωρώ σημαίνει ότι αναλαμβάνω 100% την ευθύνη της ανταπόκρισης σε ότι έγινε…, το να επιλέγω να ανταποκρίνομαι με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τόσο στο πως αισθάνομαι όσο και στο τι πράττω.

Γνωρίζω πλέον ότι προσπαθώντας να τιμωρήσω τον άλλο τελικά καταλήγω να τιμωρώ ακόμη περισσότερο τον εαυτό μου!!

Επιλέγοντας το δρόμο της συγχώρεσης παίρνω πίσω τον έλεγχο των συναισθημάτων μου και τελικά της ζωής μου, απεγκλωβίζομαι από το παρελθόν, απελευθερώνομαι στο τώρα και δημιουργώ ανώτερες δυνατότητες για το μέλλον.