Συχνά πυκνά «αντιμετωπίζω» αυτό που λέμε «δύσκολους» ανθρώπους, δηλαδή ανθρώπους που δυσκολεύομαι να επικοινωνήσω μαζί τους.

Ίσως να μαντεύεις ήδη για τι κατηγορίες/συμπεριφορές ανθρώπων μιλάω, θα προσπαθήσω να τις χωρίσω σε 4-5 τύπους για να είναι πιο εύκολο να τις παρατηρήσουμε

Ξεκινάμε λοιπόν έχουμε τον Γκρινιάρη Θύμα…

Ο Γκρινιάρης Θύμα παραπονιέται για οτιδήποτε συμβαίνει στη ζωή του, ποτέ τα πράγματα δεν είναι καλά, όλοι τον εκμεταλλεύονται χωρίς να φταίει καθόλου.  Η συζήτηση μαζί του σε ρουφάει, σε κάνει να τα βλέπεις και εσύ όλα μαύρα κι άραχνα

Μετά υπάρχει ο Ζόρικος Ανταγωνιστής…

Ο Ανταγωνιστής αρπάζεται με το παραμικρό, σου τη λέει με κάθε ευκαιρία, είναι πιεστικός και σε κάποιες περιπτώσεις και επιθετικός. Μπορεί επίσης να του βγαίνει και η λεγόμενη παθητική επιθετικότητα, αυτή που σε σφάζει με το βαμβάκι με το σαρκασμό και τα δήθεν αστειάκια…
Σε κάνει να αισθάνεσαι χάλια, σκουπίδι και θύμα

Ο Νάρκισσος Ξερόλας…

Τα πάντα περιστρέφονται γύρω από αυτόν και φυσικά ξέρει τα πάντα…, πάντα!!

Δεν σταματά να μιλά για τις επιτυχίες του, τα ταξίδια του, τα ψώνια του και φυσικά πάντα σε συμβουλεύει γιατί αυτό  ξέρει βρε παιδάκι, ξέρει ξέρει ξέρει!! Σε κάνει να αισθάνεσαι ασήμαντος, μικρός και άσχετος…

Ο Χειριστικός…

Θα κάνει οτιδήποτε χρειάζεται για να πετύχει το σκοπό του, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι θα σε χειριστεί συναισθηματικά. Είναι εξαιρετικός στην επικοινωνία, γοητευτικός και τρομερά ευχάριστος… όσο γίνεται το δικό του. Όταν δεν γίνεται σου βγάζει έναν εγωισμό που φτάνει τα όρια της εμμονικής ψυχοπάθειας ή τέλος πάντων του κακομαθημένου δίχρονου… μα αφού θέλω θέλω θέλω!!!

Και η Βασίλισσα του Δράματος…

Εδώ μιλάμε για τραγικές καταστάσεις, οτιδήποτε συμβαίνει στην ζωή της, ακόμα και το παραμικρό δημιουργεί υπέρμετρες συναισθηματικές αντιδράσεις, είναι αυτό που λένε στο χωριό μου κάνει την τρίχα τριχιά… Θέλει πάντα την προσοχή σου, την φροντίδα  σου και την ακοή σου. Αν δεν τα έχει αλίμονο σου, θα κάνει τα πάντα για να σε κάνει να αισθανθείς άσχημα και γαϊδούρι που δεν ασχολείσαι με τα ανυπέρβλητα προβλήματα της…

Το κοινό χαρακτηριστικό όλων είναι ότι σε γεμίζουν αρνητικότητα, άσε που σε κάνουν να αισθάνεσαι άχρηστος και σκουπίδι…

Εσύ όμως τι κάνεις, ειδικά αν πρόκειται για κοντινούς ανθρώπους που δεν μπορείς να αποφύγεις;;

Εδώ έρχονται και μας βοηθάνε οι πρακτικές μας, ιδιαίτερα οι λεγόμενες άτυπες…

Παύση – αναπνοή - παρατήρηση,  κοιτάζω το άλλον στα μάτια, δεν αντιδρώ, παραμένω εκεί, παρόν αρνούμενος να εμπλακώ στο παιχνίδι που μου παίζει…

Σταματώ, παίρνω μια-δυο συνειδητές αναπνοές, έρχομαι και παρατηρώ το σώμα μου…, αισθάνομαι κάπου ένταση; Στέλνω την αναπνοή μου εκεί και του επιτρέπω να χαλαρώσει.

Παραμένω στο παρόν κοιτάζοντας τον άλλον στα μάτια, χωρίς να μιλώ.

Δε λέω, αυτή η παύση θέλει γενναιότητα, θέλει κουράγιο, θέλει ήρεμη δύναμη…

Όμως έχει καταπληκτικά αποτελέσματα…

Η παύση δείχνει ότι είσαι δυνατή, ότι έχεις τον έλεγχο, ότι πατάς γερά στα πόδια σου…

Η παύση στέλνει το μήνυμα:

• Στον Γκρινιάρη - «Δεν είναι και σημαντικό»
• Στον Ανταγωνιστή – «Δεν μασάω»
• Στον Νάρκισσο Ξερόλα – «Δεν παίζω το παιχνίδι σου»
• Στον Χειριστικό – «Δεν μπορείς να με χειριστείς, έχω τον έλεγχο»
• Στη Βασίλισσα του Δράματος – «Πούλα το αλλού, δεν το αγοράζω»

Αυτή η παύση, αυτή η ήρεμη δύναμη είναι η πανοπλία που σε προστατεύει από τα βέλη των δύσκολων ανθρώπων.

Δοκίμασε την επόμενη φορά που θα σου πετάξει το σαρκαστικό σχολιάκι να παραμείνεις σιωπηλή, δυνατή, παρούσα…

Η παύση δεν σημαίνει ότι αγνοούμε το άλλον ή ότι τον γράφουμε. Κάθε άλλο, είμαστε παρόντες, με συμπόνοια και συμπάθεια αναγνωρίζουμε ότι το άλλο άτομο είναι παγιδευμένο στο ρόλο που επιλέγει να παίξει, προφανώς ή ζωή υπήρξε δύσκολη γι’ αυτόν και τον αναγκάζει να οχυρώνεται πίσω από ρόλους.

Με τη στάση μας όμως δίνουμε το παράδειγμα ότι δεν είναι απαραίτητο να παίζουμε το ρόλο του ζόρικου ή του θύματος για να επιβιώσουμε και με αυτόν τον τρόπο απελευθερώνουμε τόσο τον εαυτό μας όσο και τον «δύσκολο» άλλο…