Ποτέ δεν θα βρεις χρόνο για τίποτα, αν θέλεις χρόνο θα πρέπει να τον δημιουργήσεις
Charles Buxton

Σήμερα αισθάνομαι ότι δεν έχω χρόνο για γράψιμο, έτσι λέω να γράψω για την έλλειψη χρόνου…

Ο χρόνος μοιάζει να κυλά μέσα από τα χέρια μου, κι όμως έχω 24 ώρες την ημέρα, όσο ακριβώς και όλοι οι άνθρωποι στον πλανήτη γη.

Πως γίνεται όμως και κάποιοι καταφέρνουν τόσα πράγματα μέσα σε αυτές τις 24 ώρες ενώ κάποιοι άλλοι κυνηγούν το χρόνο, τρέχουν ατελείωτα μέσα στην μέρα και στο τέλος μένουν με μία ανεκπλήρωτη αίσθηση;

Ακούμε και ξανακούμε για τη διαχείριση χρόνου, όμως για ποια διαχείριση χρόνου μιλάμε όταν η μέρα τελικά έχει 24 ώρες;

Αυτό που τελικά έχει σημασία και φέρνει αποτέλεσμα είναι μάλλον το που εστιάζουμε την προσοχή και που δίνουμε την ενέργεια μας, δεν πρόκειται για διαχείριση χρόνου αλλά για διαχείρισης εστίασης και επιλογών.

Τελικά ο χρόνος δεν είναι κάτι που βρίσκω, ποτέ δεν βρήκα 5 ξεχασμένα λεπτά στο κομοδίνο μου…, είναι κάτι που δημιουργώ!!

Και πως δημιουργώ χρόνο;

Εστιάζοντας την προσοχή μου και την ενέργεια μου στα σημαντικά, σαν ένας πολεμιστής - σαμουράι του χρόνου τραβώ το σπαθί μου και ανοίγω δρόμο μέσα από το περιττό ώστε να μπορέσω να δημιουργήσω το σημαντικό.

Πως γίνεται αυτό;

Κατά ένα περίεργο τρόπο επιβραδύνοντας…

Συνήθως όταν με πιέζει ο χρόνος η άμεση αντίδραση μου είναι να τρέξω να τα προλάβω όλα, τα πράγματα όμως επιταχύνουν κι αυτά, οι καταστάσεις εναλλάσσονται τόσο γρήγορα που όσο καν να προσπαθώ να τα να τα προλάβω όλα τελικά μένω πίσω…

Ακόμη και αν προλάβω τα περισσότερα επείγοντα, στο τέλος της μέρας μένω ανεκπλήρωτος γιατί μου διέφυγαν τα σημαντικά…

Πως όμως επιβραδύνουμε;

Κάνοντας την πρακτική μας και μπαίνοντας στη διαλογιστική μας κατάσταση ο χρόνος επιβραδύνεται. Δημιουργείται μία ησυχία και ένα κενό όπου το σημαντικό βρίσκει το χώρο και χρόνο του να εκφραστεί. Δημιουργώντας μικρές παύσεις μέσα στην ημέρα μας με την πρακτική «ΠΑΜΕ», ή και μία μόνο συνειδητή ανάσα, δίνουμε στο σημαντικό χώρο, χρόνο και ενέργεια για να δημιουργηθεί. Συνδεόμαστε με το «’Όλον» και μπαίνουμε στη «Ροή» όπου συμβαίνουν πράγματα, πράγματα και καταστάσεις που δημιουργούν πληρότητα και ευγνωμοσύνη. Και φυσικά ο διαλογισμός συνοδεύεται από δράση, εστιασμένη διαλογιστική δράση στο εδώ και τώρα… και τότε συμβαίνουν πράγματα!!

Τελικά έχω χρόνο…, έχω 24 ώρες όπως όλα τα ανθρώπινα όντα, ξεκινώντας την ημέρα μου με την διαλογιστική μου πρακτική επιβραδύνω και δημιουργώ το χρόνο και το χώρο ώστε να αναλάβω δράση για τα ωραία, τα μεγάλα και τα σημαντικά.